Torfowiska w Górach Izerskich i sąsiednich Karkonoszach nie są rzadkością. Te w Dolinie Izery należą do najpiękniejszych i zarazem najcenniejszych

(fot. A. Lipin)

Szereg występujących tu roślin bagiennych będących reliktami okresu zlodowacenia, najniższe w Sudetach stanowisko kosodrzewiny oraz wiele endemitów postanowiono ochronić w utworzonym w 1969 r. na obszarze 44,74 ha rezerwacie ścisłym "Torfowisko Izerskie". Na jego miejscu, w 2000 r., powiększając obszar chroniony do ok. 485 ha utworzono nowy rezerwat ścisły "Torfowiska Doliny Izery". Wraz z rezerwatami "Rašeliniště Jizery", "Rybí louky", "Černou jezírke" oraz "Rašeliniště Jizerki" po czeskiej stronie stanowią wielki kompleks przyrodniczy o naturalnym charakterze - najcenniejszy w całych Górach Izerskich.

Rezerwat "Torfowiska Doliny Izery" obejmuje torfowiska wiszące typu wysokiego i przejściowego o łącznej powierzchni ok. 100 ha i ciągnie się wzdłuż Izery przez ok. 3,2 km, pasem o szer. do 800 m. Położony jest na wysokości ok. 840-850 m n.p.m. Poczynając od północy (u zbiegu z Izerą Tracznika i Koziego Potoku) torfowiska noszą nazwy: Borowina, Izerskie Bagno, Wręgi, Izerska Łąka (gdzie do Izery wpada Jagnięcy Potok) oraz Kobyla Łąka (ujście potoku Kobyła). Poza rezerwatem znajduje się jeszcze kilka pomniejszych bagnisk i torfowisk nie leżących już w dolinie rzeki (np. Zielony Kąt).

(fot. A. Lipin)

(fot. A. Lipin)

Torfowiska powstały na skutek stagnacji wody. Przy bardzo wysokich opadach atmosferycznych i nieprzepuszczalnym podłożu, po którym meandruje rzeka, bilans wodny przez większość roku jest dodatni.

Obszar rezerwatu wraz z otoczeniem i częścią po czeskiej stronie - rozległe płaty kosodrzewiny i malowniczo meandrująca Izera, tworzą rzadkiej piękności surowy krajobraz, przypominający północne obszary Skandynawii.

(fot. A. Lipin)

W rezerwacie żyją relikty flory plejstoceńskiej. Na obszarze porośniętym kosodrzewiną rosną liczne okazy: brzozy karłowatej (Betula nana) tworzące jedno z większych skupisk w Polsce, bażyny czarnej (Empetrum nigrum), turzycy skąpokwiatowej (Carex pauciflora) i bagiennej (Carex limosa), wełnianki pochwowatej (Eriophorum vaginatum), żurawiny błotnej (Oxycoccus quadripetalus), rosiczki okrągłolistnej (Drosera rotundifolia) oraz wiele gatunków torfowców.
Doskonale się tu czują ptaki: siwerniak czyli świergotek nadwodny (Antulus spinoletta), a także występujący niezmiernie rzadko - orzeł bielik. Ponadto izerskie torfowiska są schronieniem dla jedynych w Polsce mieszkających w górach żurawi żywiących się rzadkimi gatunkami skorupiaków. Wciąż można tu też spotkać ostatnie izerskie cietrzewie.