Powódź 7 sierpnia 2010 r. w Górach Izerskich poczyniła ogromne spustoszenia. Wielka woda zebrała śmiertelne żniwo. Dlaczego?

Wody Miedzianki na ul. Kościuszki w Bogatyni (7 sierpnia 2010 r.)

Góry Izerskie to najbardziej "mokre" pasmo w Sudetach. Wysunięte na północny zachód, przyjmują duże masy wilgotnego powietrza napływające znad Atlantyku. Zwłaszcza północno-zachodnie krańce Gór Izerskich, czyli źródliska i górne zlewnie Nysy Łużyckiej, Izery, Smědy / Witki, Kwisy, Desny, Kamienicy i Jeřicy oraz płynącej przez Bogatynię Oleški / Miedzianki, przyjmują obfite opady.
Niedawny kataklizm spowodowały ulewy podczas, których w ciągu kilkunastu godzin w izerskiej części zlewisk Morza Bałtyckiego i Północnego spadło 120-182 litrów deszczu na m². Czeskie stacje pomiarowe odnotowały: Hejnice - 182, Nove Město pod Smrkem - 139, Bedřichov - 119 mm, Smědava - 136 mm, Na Kneipě - 120 mm. Rekordowe Hejnice (w dolinie Smědy, polskiej Witki) przyjęły na obszar miasteczka 38 km², w ciągu doby, niemal 7 miliardów litrów wody!
Średnia miesięczna dla Gór Izerskich wynosi od 60 do 140 mm. Dodajmy dla porównania, że średnia roczna dla Polski wynosi około 600 mm.

Ulewa nad Smrkiem i Smědavską horą skąd początek bierze Izera i Směda

Dom w Bogatyni na ul. Górnej zburzony przez wielką wodę z Miedzianki (8 sierpnia 2010 r.)

Tak obfite opady nie są jednak rzadkością w Górach Izerskich. W Świeradowie-Zdroju w dniach 18-20 lipca 1997 r. zanotowano opad w wysokości 173,4 mm. Na tereny źródliskowe Izery 8 sierpnia 1978 r. w ciągu 10 godzin spadło 250 mm wody. Rekordowe bywają także miesięczne sumy opadów (w lipcu 1897 było to 656 mm) oraz roczne - w Jizerce w roku 1926 spadło 2201 mm!
Na zagrożenie powodziami wpływa również wyjątkowe urzeźbienie Gór Izerskich. Rozległe zrównania wierzchowinowe, ze słabo wykształconymi szczytami tworzą niemal płaskie przestrzenie. Podczas ulew, trwających niejednokrotnie wiele dni bez przerwy, gromadzą znaczne ilości wody. Potoki gwałtownie wzbierają, a następnie spływają po bardzo nachylonych zboczach rozpędzając się do ogromnych prędkości.

U podstaw gór rzeki wpadają do wąskich dolin, od stuleci gęsto zabudowanych siedzibami ludzkimi. Nadmiar wody, nie mając gdzie się rozprężyć nabiera jeszcze większej siły. Niesie ze sobą wszystko co napotka w górach: skalny gruz, drzewa, ziemię. Tym materiałem taranuje wsie i miasteczka zabierając ogrody, samochody, domy... i niestety ludzi.

Czytasz jedną ze stron artykułu. Przeczytaj także pozostałe: