Długa na 100 m grupa skalna wznosi się nad Miniszym Lasem, opodal linii kolejowej Jelenia Góra - Szklarska Poręba

Moltkefels na starej widokówce

Zbójeckie Skały osiągające wysokość 686 m n.p.m., są ostatnią na wschodzie kulminacją w Wysokim Grzbiecie Gór Izerskich. Przechodzi przez nie czarny szlak okólny wokół Szklarskiej Poręby oraz żółty z Wysokiego Kamienia do Piechowic. Dojście do nich nie stanowi większego problemu, co turyści wcześnie docenili.

Otoczenie Fleischersteine (pol. Rzeźnicze Kamienie — dawna nazwa Zbójeckich Skał) stało się w XVIII w. rejonem górniczym. Niejaki Preller uruchomił w Szklarskiej Porębie witrolejnię, do której potrzebował pirytu, aby produkować kwas siarkowy. Surowiec pozyskiwano właśnie z Fleischersteine, a sztolnie drążono i pogłębiano aż do II poł. XIX w. Najgłębsza osiągnęła 105 m.

Kiedy górnictwo ustało, a na Zbójeckie Skały wspinało się coraz większe grono turystów, ustanowiono je pomnikiem przyrody i nadano imię feldmarszałka Helmutha Moltkego (1800-91). Największy jednak honor oddano marszałkowi polnemu stawiając w 1896 r. na szczycie Zbójeckich Skał poświęcony mu pomnik.
Ponieważ punkt był bardzo widokowy i oferował świetną panoramę Karkonoszy, powstała także niewielka wieża widokowa i oczywiście gospoda. Poza wyszynkiem oferowała 5 miejsc noclegowych. Od tej pory skałki zmieniły nazwę na Moltkefels.

Niestety w nowych czasach, podobnie jak na Bobrowych Skałach, cały interes popadł w ruinę, a dziś ślady po gospodzie trudno odnaleźć. Strata o tyle dotkliwa, że Zbójeckie Skały to nadal popularny cel wycieczek — przecież wciąż oferują świetne widoki.